สำหรับผู้ที่มีการได้ยินปกติ การฟังเกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติพอๆ กับการหายใจหรือกะพริบตา ไม่ต้องใช้ความพยายามเพ่งความสนใจไปที่เสียงเพื่อทำความเข้าใจความหมายของเสียง แต่สำหรับผู้ที่มีการสูญเสียการได้ยินแล้ว การที่ต้องมีสมาธิกับการฟังเสียงพูด เสียงสนทนา การฟังเพียงอย่างเดียว อาจทำให้ผู้ที่สูญเสียการได้ยินเข้าใจได้เพียงครึ่งเดียว ส่วนที่เหลือเกิดจากการคาดเดาความหมายจากบริบทโดยรวม จากข้อมูลเสียงที่ได้ยินเพียงบางส่วน  การอ่านริมฝีปากประกอบเป็นการเพิ่มให้เกิดความเข้าใจในเนื้อหาของการสนทนา การเพ่งความสนใจกับอ่าน ริมฝีปาก ใช้สมาธิจดจ่อกับเสียงที่ได้ยิน ต้องใช้ความพยายามและพลังงานมากกว่าปกติ เป็นการที่สมองใช้พลังงานในการประมวลผล และการสร้างความหมายจากคำและประโยคที่ได้ยิน

พลังงานสำรองจากสมองของคุณจึงถูกนำไปใช้ตลอดทั้งวัน กระบวนการนี้ไม่เพียงแต่ทำให้จิตใจของคุณเหนื่อยล้าเท่านั้น แต่ยังทำให้ร่างกายของคุณอ่อนเพลียด้วย

ยิ่งสภาพแวดล้อมที่มีเสียงรบกวนมากมาย เช่น ห้างสรรพสินค้าหรือกลางแจ้ง ยิ่งสร้างความเครียดให้กับคุณมากยิ่งขึ้นไปอีก